Dwór został wybudowany w roku 1887, w latach późniejszych został rozbudowany od strony wschodniej co niekorzystnie wpłynęło na jego pierwotny wyraz. Przed rozpoczęciem II Wojny Światowej majątek należał do rodziny Marchwickich. Po zakończeniu działań wojennych we dworze ulokowano miejscowy PGR. W roku 1958 w budynku założono Stację Oceny Odmian. W latach 90 tych dwór pełnił już funkcje mieszkalne i był zamieszkały przez kilka rodzin. Jego stan techniczny pozostawiał wiele do życzenia.
Dwór murowany z cegły i otynkowany, posadowiony na planie prostokąta, o regularnej bryle, nieznacznie rozbudowany od strony wschodniej, parterowy, podpiwniczony, z mieszkalnym poddaszem przekrytym dachem dwuspadowym o połaciach krytych blachą. Korpusy został na osi głównej przedzielony obustronnym, piętrowym ryzalitem wieńczonym z dwóch stron trójkątnym szczytem. Elewacja frontowa 7 osiowa z 3 osiowym ryzalitem umieszczonym na osi. Na wejściem głównym żeliwny daszek wsparty na konsolach. Wystrój elewacji ograniczony do boniowania oraz lizen narożnych w części ryzalitu oraz korpusu. Układ wnętrz dwutraktowy z sienią na osi, przedzieloną trzema arkadami, z którymi zlokalizowano kręcone, żeliwne schody prowadzące na górę. Całość skomponowana w duchu późnego klasycyzmu.
Znajduje się tam również drewniały kościół pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego i Świętego Stanisława.
Kościół p.w. Przemienienia Pańskiego i Świętego Stanisława z II połowy XVIII w. Zbudowany na miejscu drewnianej kaplicy z 1620 r. fundacji właściciela wsi, Marcina Przedwojewskiego. Remontowany w 1888 r. z inicjatywy dziedzica wsi, Aleksego Dębowskiego.
Drewniany kościół konstrukcji zrębowej, oszalowany. Zakończenia na ‚jaskółczy ogon’. Odwrotnie orientowany (prezbiterium skierowane na zachód). Prawdopodobnie taka orientacja związana jest z ustawieniem frontem do drogi Ciechanów – Przasnysz. Jednonawowy. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Nawa została zbudowana na planie prostokąta (7,80 x 9,50 m – bardzo rzadko spotykany rozstaw!), zaś łączące się z nią od zachodu węższe prezbiterium (8,00 x 6,70 m). Do prezbiterium od północy dostawiona jest zakrystia, do nawy od południa – kruchta boczna. Gontowy dach dwukalenicowy, nad nawą trójspadowy, nad prezbiterium dwuspadowy, przechodzący w wieloboczny. Nad kruchtą i zakrystią daszki pulpitowe. Na kalenicy nad nawą ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę.
Wnętrze nakryte stropem płaskim. Wnętrze nieoszalowane, widoczna konstrukcja zrębowa i łączenia ścian. Chór muzyczny wsparty na dwóch profilowanych słupach. Belka tęczowa z krucyfiksem z XVII w. Ołtarz główny późnobarokowy z II połowy XVIII w. Ambona i konfesjonał z XVIII w.
Kościół praktycznie nie był przebudowywany, dlatego zachował pierwotny wygląd. Na jego podstawie można wnioskować, jak wyglądały ubogie wiejskie kościoły z okresu przedrozbiorowego. Na ścianie nad wejściem z prezbiterium do zakrystii, umieszczona jest tablica grobowa Aleksego Dębowskiego, inicjatora remontu kościoła, z napisem: „W tej kaplicy spoczywają zwłoki ś.p. Aleksego Dembowskiego właściciela tych dóbr Przedwojewo-Sona zmarłego d. 27 września 1898 r. w wieku lat 73. Prosi się przechodnia o westchnienie do Boga”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz